Τα αποκαλυπτήρια των αγαλμάτων Κώστα Νεστορίδη και Μίμη Παπαϊωάννου
Ο Κώστας Νεστορίδης και ο Μίμης Παπαϊωάννου δεν μας κοιτούν μόνο από ψηλά. Δεν μας κοιτούν μόνο από τους πυλώνες της OPAP ARENA. Από σήμερα έχουν το βλέμμα τους στραμμένο προς το γήπεδο της ΑΕΚ, αφού αποκαλύφθηκαν τα αγάλματά τους έξω από τη θύρα VIP.
Σε μια σεμνή αλλά και συγκινητική τελετή με καλεσμένα τα μέλη των οικογενειών των δύο εμβληματικών άσων και τους παλαίμαχους της ΑΕΚ, η Ελένη Νεστορίδη και η Μαίρη Παπαϊωάννου έκαναν τα αποκαλυπτήρια των αγαλμάτων των αείμνηστων συζύγων τους, τα οποία πλαισιώνουν το σιντριβάνι απέναντι από την κεντρική είσοδο της OPAP ARENA.
Το «παρών» έδωσε σύσσωμη η επίσημη ΑΕΚ, με επικεφαλής τον ιδιοκτήτη κ. Μάριο Ηλιόπουλο, ενώ δεν θα μπορούσε να λείπει ο κ. Δημήτρης Μελισσανίδης, ο οποίος ήταν ο άνθρωπος που εμπνεύστηκε την κατασκευή και τοποθέτηση αυτών των αγαλμάτων.
Ο κ. Ηλιόπουλος πήρε τον λίγο πριν τα αποκαλυπτήρια, τονίζοντας τα εξής:
«Είναι μεγάλη μας χαρά, είναι μεγάλη μας η τιμή, για τους δυο αυτούς τεράστιους άνδρες του κόσμου της ΑΕΚ. Ο Μίμης Παπαϊωάννου, το μεγάλο 10άρι της ΑΕΚ, ο μαέστρος της ομάδας, ο κορυφαίος Έλληνας ποδοσφαιριστής του αιώνα. Ο Κώστας Νεστορίδης, το 9άρι, ο γκολτζής με τα 173 γκολ σε 200 περίπου συμμετοχές. Δηλαδή στατιστικά σχεδόν ένα γκολ σε κάθε συμμετοχή. Δύο μεγάλοι παίκτες που εκτός από τις μεγάλες τους ικανότητες σε επίπεδο ποδοσφαιρικό, ήταν και οι ψυχές της ομάδας, ήταν αυτοί που έδιναν τον παλμό, το ρυθμό, ήταν οι μεγάλες ψυχές της ΑΕΚ, δίνοντας μαζί με πολλούς άλλους παλαίμαχους που βρίσκονται σήμερα εδώ κοντά μας -και στους οποίους αξίζει ένα μεγάλο ευχαριστώ- τις υπηρεσίες τους στο ποδόσφαιρο και στην ΑΕΚ ανιδιοτελώς. Ως ερασιτέχνες και όχι ως επαγγελματίες.
Σήμερα η ανιδιοτέλεια σπανίζει γιατί έχουμε καταφέρει να ακολουθούμε τον καπιταλισμό σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό. Αυτό πάντα δεν είναι ό,τι καλύτερο, διότι το χρήμα είναι καλό, αλλά σήμερα ο περισσότερος κόσμος έχει φτάσει να είναι σκλάβος του χρήματος, ενώ πρέπει το χρήμα να είναι δικός μας σκλάβος. Διότι το χρήμα χαλάει αξίες, χαλάει μεγάλα πράγματα, αυτά τα μεγάλα πράγματα που υπηρέτησαν τόσο ο Κώστας Νεστορίδης όσο και ο Μίμης Παπαϊωάννου.
Σήμερα λείπει η ανιδιοτελής αγάπη, η αγάπη για το γείτονα σου, για τον άνθρωπο που μένει κοντά σου, ακόμα και για τον άνθρωπο που δεν γνωρίζεις, και έχεις και εσύ και αυτός στην ανάγκη για ένα καλημέρα, για ένα χαμόγελο, για μία θετική σκέψη, για μία θετική έμπνευση.
Η ομάδα αυτή έχει ένα χάρισμα. Έχει ένα χάρισμα που σέβεται και προστατεύει το σύμπαν. Έχει μία τεράστια ιστορία, έχει μία ιστορία που βγαίνει μέσα από τους πολέμους, από το λαμπρό Βυζάντιο, από την Αγιά Σοφιά. Όλα αυτά προσφέρουν σε αυτή την ομάδα τη διαφορετικότητα που δεν υπάρχει σε καμία ομάδα της Ελλάδας. Μπορεί να έχουν αθλητική ιστορία οι άλλες μεγάλες ομάδες της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, αλλά αυτή την ιστορία με αυτό το πάθος και με αυτή την ιστορία, δεν μπορεί και προφανώς δεν θα μπορέσει ποτέ καμία στο μέλλον να φτάσει. Να φτάσει την ιστορία μας, να φτάσει αυτό που έχουμε εμείς, αυτό που ονειρευόμαστε εμείς.
Αυτά τα δύο αγάλματα που σε λίγο θα αποκαλυφθούν, είναι τόσο πολύτιμα είναι όσο οι λέξεις δόξα, υπερηφάνια και αφοσίωση. Θα μας θυμίζουν τώρα και για πάντα αυτούς τους δύο τεράστιους άντρες της ΑΕΚ. Σε ευχαριστούμε, Μίμη. Σε ευχαριστούμε, Κώστα!».
Το λόγο πήρε στη συνέχεια ο κ. Δημήτρης Μελισσανίδης, τονίζοντας τα εξής:
«Ήταν η τελευταία δέσμευση που είχα αναλάβει απέναντι σε αυτούς τους μεγάλους ποδοσφαιριστές. Είχα δεσμευθεί, όταν θα γίνει αυτό το γήπεδο, να μπουν έξω από αυτό τα δύο αυτά αγάλματα. Εγώ μεγάλωσα με αυτός τους δύο μεγάλους ποδοσφαιριστές -συμπτωματικά είναι και οι δύο Πόντιοι και τους είχα μία ιδιαίτερη αδυναμία. Για μένα υπήρξαν οι κορυφαίοι ποδοσφαιριστές της χώρας, δεν το συζητάω. Εγώ έγιναν ΑΕΚτζής από τον Κώστα Νεστορίδη. Μακάρι στη συνέχει -έχουμε αρκετό χώρο- να μπουν κι άλλα αγάλματα. Του Θωμά του Μαύρου, του Στέλιου Μανωλά και άλλων παιδιών».
Ευχαριστώ που τιμήσατε αυτούς τους μεγάλους ποδοσφαιριστές. Ώρα να δούμε αυτά τα αγάλματα. Κάναμε ένα χρόνο να τα χτίσουμε και τελικά ήρθε η στιγμή να τραβήξουν οι οικογένειες το σεντόνι».
